Lublin, Pfarrhof der kath. Pfarrkirche St. Nikolaus, Spitalbau
Lublin, Zespół kościoła par. św. Mikołaja, szpital
Wzn. XVI w. na miejscu starszej świątyni dla przedlokacyjnej osady Czwartek. K. XVI w. wykupiony przez Jana Zebrzydowskiego i przekazany franciszkanom, którzy zrzekli się go 1825.
Od 1590 do XVIII w. przy kościele działała szkoła, a XVIII–XIX w. szpital. Sklepienie prezbiterium, wyk. P. Traversi, ukończone 1603, nawa – 1615. Po 1669 przebud. z inicjatywy proboszcza, ks. Walentego Turobojskiego (wydłużenie o przęsło).
Gruntownie odrestaur. 2. poł. XIX w.; kruchta dobud. 1873, potem brama-dzwonnica. Zakrystia i przedsionek przebud. na kaplicę MB Nieustającej Pomocy, 1900. Remont.: 1947, 1952, 1965–66, 1977. Orientowany, 1-nawowy, 3-przęsłowy, z węższym i niższym, 2-przęsłowym prezbiterium, zamkniętym wielobocznie. Od pn. do pierwszego przęsła nawy przylega prostokątna kaplica MB Nieustającej Pomocy. Elewacje opięte przyporami, wsparte na cokole i zwieńczone zredukowanym belkowaniem z gzymsem wspartym na konsolkach. W polach elewacji prezbiterium prostokątne płyciny. Fasada zwieńczona szczytem w formie edikuli, złożonej z pary pilastrów, wspierających belkowanie, ujętej spływami wolutowymi. Elewacja kruchty zwieńczona fryzem z dekoracją floralną, od frontu półkolisty przyczółek, w którego polu uskrzydlona główka. Okna prostokątne zamknięte półkoliście, w fasadzie okno okrągłe. Sklepienia kolebkowe z lunetami, wsparte na masywnych pilastrach, pokryte dekoracją sztukatorską, w nawie złożoną z profilowanych listew i plakiet (rozety i uskrzydlone główki), w prezbiterium o uproszczonym rysunku. — Ołtarz gł., 1874, z wykorzystaniem starszych rzeźb, być może z ołtarza z kościoła kapucynów. W polu figura św. Mikołaja (XVII w.). Ołtarz w kaplicy z obrazami: MB Nieustającej Pomocy i św. Dominik (w zwieńczeniu) i figurami alegor. (przeniesiony z kościoła dominikanów). Ołtarze w nawie z kościoła seminaryjnego (zakupione 1901, przekształcone). Chrzcielnica i ambona, 1903 (wyk. _Fabryka Wag W. Hass_ego). W prezbiterium epitafium ks. Turobojskiego (†1673) z alabastrowym popiersiem zmarłego.
