Lublin, Kath. Kirche und ehem. Spital Hl.Geist
Lublin, Kościół i d. szpital św. Ducha
Wzn. 1419 jako kościół szpitalny (być może na miejscu starszego). Prepozytura ustanowiona 1421; 1510–1633 szpital w zarządzie rady miejskiej. Zabudowania niszczone przez pożary: 1575 i 1602; po drugim odbud. staraniem prowizora Stanisława Lichańskiego (który ufundował kaplicę św. Stanisława). Konsekrowany 1608. Szpital wraz z kościołem przekazany 1610 karmelitom bosym, którzy przejęli cz. nieruchomości na budowę własnego klasztoru, po czym 1622 zrzekli się beneficjum. Zapewne po tej dacie początek. budowy ob. barok. kościoła. Ukończony zasadniczo 1650, później być może wzn. nawa pn., w której urządzono kaplicę MB, fund. marszałka 
. Od 1642 rozwój kultu obrazu MB, na którym zauważono krwawe łzy. Przy kościele funkcjonowały bractwa (literackie, zał. 1621; Imienia Marii, zał. 1740, i Serca Marii, zał. 1874, przeniesione z kościoła kapucynów). Po pożarze kościoła i szpitala (1733), odbud. (podwyższenie nawy gł.) do 1739 staraniem prepozyta Ludwika Burneta. Szpital zlikwidowany 1858; 1866 zniesiono prepozyturę. Od tego czasu kościół rektoralny. Remont.: 1917, 1925; uszkodzony 1939; odbud. 1946; renowacja 1972–84. Remont. od 2010. Kościół orientowany; 3-nawowa bazylika z niskim prezbiterium zamkniętym półkoliście; od pd. zach. kwadratowa wieża z kruchtą w przyziemiu. Elewacje naw bocznych o podziałach ramowych, nawa gł. opięta lizenami, od zach. zwieńczona krzywoliniowym szczytem. Wieża dołem boniowana, wyżej opięta pilastrami, nakryta ostrosłupowym dachem. Wewnątrz nawy boczne opięte zdwojonymi pilastrami o prymitywnych kapitelach roślinnych podtrzymującymi gzyms; nawa gł. – pilastrami korynckimi, dźwigającymi belkowanie. Prezbiterium nakryte owalną kopułą z latarnią, nawy boczne sklepieniami kolebkowymi z lunetami, nawa gł. kolebkowo-krzyżowym na gurtach. Sklepienia naw bocznych i prezbiterium oraz podłucza arkad międzynawowych pokryte sieciowo-listwową dekoracją sztukatorską, na podłuczach i w nawie pd. wzbogaconą plakietami. Przy kruchcie niewielki kwadratowy aneks (zapewne d. kaplica) o ścianach zwieńczonych fryzem roślinnym, nakryty sklepieniem kolebkowym z listwami. Chór muz. wsparty na arkadzie. — Ołtarz gł. i ołtarze przytęczowe, wyk. J. E. Hoffman, ok. 1733–39, z licznymi figurami aniołów. W ołtarzu gł. figury św. św. Piotra i Pawła, w polu cudowny obraz MB z Dzieciątkiem, 1. poł. XVII w. (przeniesiony tu 1782), na zasuwie MB z Dzieciątkiem, XVIII w., w zwieńczeniu Zesłanie Ducha św., 1. poł. XVIII w. Ołtarz w nawie pd., 2. ćw. XVIII w., wyk. zapewne J. E. Hoffman, z krucyfiksem i figurami św. św. Rocha i Elżbiety; ołtarz w nawie pn., ok. 1800, z obrazem MB Bolesna. Ambona, ok. poł. XVIII w., z figurami Ewangelistów i Chrystusa Dobrego Pasterza. Prospekt organowy, 2. ćw. XVIII w. W prezbiterium obrazy ukazujące Cud Łez i uznanie jego autentyczności, ok. 1673.
External Image
Stefan Czarniecki
Stefan Czarniecki
(1599 - 1665)
Stephanus in Czarnca Czarniecki
Stefan in Czarnecka Czarniecki
Stephanus Czarniecki
Stephan Czarniecki
Stefan Czarnecki
... Czarnecki
Stephan Czarneczky
Stephan Czarnetzky
- Hetman
- Feldherr
- Soldat
- Kastellan
- Woiwode
Geschlecht:
- Mann
Geboren:
- 1599
Gestorben:
- 1665
Wirkungsort:
- Kiew
Poln. Hetman, Soldat, Heerführer; Kastellan und Wojewode von Kiev. Für seine außergewöhnliche Tapferkeit und die Liebe zu seinem Pferd bekannt. Verfaßte das Sprichwort "Nicht Feldbau und Handel hoben mich an, sondern nur das, was mir weh gethan."
